Naburige rechten in de praktijk

Het stelsel van verbodsrechten maakt ongetwijfeld een krachtdadiger optreden tegen ‘piraterij’ mogelijk. In hoeverre uitvoerende kunstenaars als groep sterker zijn komen te staan is overigens bepaald onduidelijk. De positie van uitvoerenden hangt in de praktijk vaak meer af van hun onderhandelingspositie en technische mogelijkheden dan van hun juridische rechtspositie.

Onderhandelingspositie belangrijk(er)

De nadere regelgeving betreffende de onderlinge relatie tussen de uitvoerende kunstenaar en zijn contractpartners kan meebrengen dat de uitvoerende kunstenaar in deze situaties in de praktijk dus niet zoveel aan de verbodsrechten heeft.

Dat doet denken aan de onderstaande woorden van Groucho Marx in de film Monkey Business

Rechthebbenden lijken beter/goed af bij een collectieve exploitatie van rechten (zoals door Sena - zie hiernaast); dat geeft hen een vrij zekere en positieve opbrengst. Zodoende zouden zij wel eens gebaat kunnen zijn bij meer vergoedings- en minder verbodsrechten!.

Collectief rechtenbeheer belangrijk(er)

In 1993 wees de overheid Sena - voluit ‘Stichting ter Exploitatie van Naburige Rechten’ – aan om op basis van de WNR de vergoedingsrechten voor openbaar gebruik van muziek van alle artiesten en platenproducenten te regelen. Sena doet dit in Nederland op exclusieve basis.

Sena vertegenwoordigt naast alle Nederlandse artiesten en producenten ook vele internationale topacts.

Sena heeft twee kerntaken: namens de rechthebbenden licenties verstrekken aan ondernemingen of organisaties die muziek gebruiken en daarvoor de vergoedingen innen; ten tweede zorgen voor een correcte verdeling van de vergoedingen over de artiesten en producenten.

Meer informatie

Er is een monografie over Naburige rechten van Dirk Visser, Wolters Kluwer 1999 (niet meer in de handel). De meest uitvoerige bespreking vind je in het handboek over auteursrecht van: Spoor/Verkade/Visser.

Op internet is er meer o.m. informatie te op , Voice.nl, Nvpi.nl en Minjust.nl.